Annelik zor; ancak dünyanın en güzel mesleği… En önemlisi bu mesleği icra etmek için aynı anda birçok cephede devam eden bir savaşı nasıl göğüsleyebildiğinizi görmek ise geçmişe dönüp baktığınızda heyecan verici.
İkinci defa anne olduğumda, ilk anneliğimde yaptıklarımı doğrularıyla yanlışlarıyla gözden geçirdim ve naçizane tecrübelerimi sizlerle paylaşmak istedim.
İlk bebeğini dünyaya getiren her anne ne kadar rahat bir anne olduğunu dile getirmeye çalışsa da yorulana kadar yapacağı şeyleri üç maddede sıralayayım: J
- Benim çocuğumun gelişimi kitaplarda yazanla birebir aynı olacak. Mükemmel çocuğu yetiştirebilirim. Çünkü ben mükemmel bir anneyim (Bu cümleyi dile getirmese de çocuğuyla ilgili söylenen her olumlu cümle aslında mükemmellik derdine düşmüş olan annenin egosunu okşar).
- Televizyonu hayatımızdan çıkarıyoruz. Çocuğum 3 yaşına gelene kadar kesinlikle televizyon izlemeyecek.
- Geleneklere göre çocuk büyütmek geçmişte kaldı. Modern dünyada bunlara yer yok.
Gelelim gerçek hayata…
- İlk aylarda inatla sürdürülmeye çalışan gelişim kontrolü, mükemmelin derdine düşmüş anneyi psikopata çevirebilir. Bebeği soldan sağa dönmesi gereken ayda hala dönmemişse bu mükemmeliyetçi anne çocuğunun rahatını bozmamak adına kas gelişimi için yaptırması gereken egzersizleri yaptırmadığını hiç düşünmez; aksine çocuğu gelişim geriliği yaşıyor endişesiyle çocuk doktorundan başlayarak çocuk nörolojisi uzmanına kadar silsileler halinde bir muayene dönemine girer. Ama bu onun için yeterli değildir. 7 kuşak geçmişi araştırmaya başlar. Kim geç yürüdü kim geç konuştu kimin dişi geç çıktı vs vs…. Sonuç hekiminden kibarca yediği fırçayla silkelenir ve biraz geç olsa da çocuğunun gelişimini stresle değil; keyif alarak izlemeye başlar. Ha tabii bu bir yılı bulabilirJ
- İlk zamanlarda açılmayan televizyon, bir süre sonra yeni anneyi tuvalete bile gitmesine izin vermeyen bir minikle başa çıkmak zor hale gelince kurtarıcı haline gelebilir. Hatta sussun ya da yemek yesin diye o nefret edilen reklamlar, tüm kanallar gezilerek tek tek aranabilir. İtiraf ediyorum. İlk çocuğumda bir yıl boyunca televizyon açmamak için direndim. İkincisinde hiç kasmıyorum. Gerektiğinde açıyorum. Evet, kabul ediyorum yanlış; ancak anne olarak benim de biraz nefes almaya, tuvalete gitmeye ihtiyacım olabilir, kabul edin.
- Geleneklere göre çocuk büyütmeme takıntısı olmayan yeni anne ve karşısında ‘Ben 3 çocuk büyüttüm, doktor benden daha mı iyi bilecek’ diyen anneanne ya da babaanne olmayan aile yoktur. Sonuç, karşılıklı çekişmeyle başlayan, gereksiz yere içten içe kırgınlıkların, kızgınlıkların olduğu, arada bir modern arada bir geleneksel yöntemlerin tercih edildiği bir ortamda yetişen ve bu iki cephe arasındaki krizi fırsata çevirmek için minicik kafasıyla bir sürü plan yapabilen minik bir sıpa. O yüzden iyi düşünün derim. Ne yaparsanız yapın bazı şeylerin modası geçmiyor
Gelelim ana konumuza. İnsan hem çenesi düşük hem de yazmayı seven türden olursa konu uzar da uzar. Bundan sonra düzenli olarak ay ay çocuk gelişimini bu işin uzmanı olan Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Uzmanları değerli hekimlerim Uzm. Dr. Birol Saral ve Uzm. Dr. Mehmet Akdeniz’den aldığım bilgilerden derleyerek sizlerle paylaşıyor olacağım. Her ay bebeğinizin hayatına yeni eklenenler, sizin yapabilecekleriniz konusunda küçük tüyolar verirken, kendi çapımda tecrübelerimi de paylaşıyor olacağım.
Sevgiler
Anne Cadı….
