Bu cümleyi çok kullandığımı kabul ediyorum. Çok kullandığım için de beni feminist olmakla suçlayanlar bile var:) Onlar kendini biliyor… Buradan isim verip kendisini rezil/onore etmek istemiyorum:P
‘Bedavaya baba olmak’ cümlesini duyalı tam 6 yıl oldu. İlk oğlumun doğumunu bir devlet hastanesinde yapmıştım. Kişiye özel sancı çekebileceği bir oda olmadığı ve yaklaşık 60 kadın aynı anda doğum sancısını çektiği için her türlü insanı bir arada görme fırsatım oldu. Bir daha böyle bir fırsatın elime geçmemesini dilemiştim. Çok şükür bir daha yaşamadım. İlk doğumunu gerçekleştiren bir kadın için çok güzel bir deneyim olduğunu söyleyemem. Gelelim cümlenin hayatıma dahil olma şekline:) Karşı yatağımda sancısını çeken muhtemelen ikinci doğumu olan kadın deli gibi eşine saydırıyor -ki bu arada duymadığım birçok küfrü de duydum- bir taraftan da ‘Bedavaya baba oldun’ diye bağırıyordu.
Sonra düşündüm, çok da hoş bir tanımlamaydı aslında geçmişteki baba zihniyeti için. Çünkü baba sadece eve ekmek getiren, çocukların maddi ihtiyaçlarını karşılayan, lütfederse çocuğunu kucağına alıp seven bir insan figürü halindeydi. Aslına bakarsanız çoğu kadın tarafından bu durum kabul edilmiş görünüyor. Zaten bütün gün işte, akşam geldiğinde de yorgun oluyor. Çocukların sesini kaldıramıyor. Ne yapayım? diyen çok fazla anne var çevremde.
Bir ara ben de böyle şeyler yaşar mıyım diye korkmadım diyemem. Ama şanslı grupta yer alıyorum. İlk çocukta yardımcı olmaya çalışan ama acemilik yüzünden istediğim verimi alamadığım (günahına da girmeyeyim, hemen hemen her gece nöbetimde bana destek olmaya çalıştı) eşim ikinci çocukta her anlamda desteğim, kolum, kanadım olmuş durumda.
Günün 24 saatini birlikte geçirdiğim çocuklarımla dinlendiğim tek zaman dilimi eşimin eve gelip çocuklarla ilgilenmeye başladığı an ve gerçekten nefes aldığımı hissediyorum. Şu an bile ben bu satırları yazarken eşim büyük oğlumun geçmeyen geniz akıntısı ile ilgileniyor ve ben dinleniyorum:) Bu nedenle benim eşim bedavaya baba olmayanlardan; ya sizin ki!!!!